Σισυφιακή πορεία
Σαν το μύθο του Σισύφου
 |  |  |
| Ο Μύθος του Σισύφου | Ερημικό τοπίο - ▪ Κοσμοκαλόγερος | Πλατεία Αγίων Θεοδώρων Καφενείο,1960 |
Σ το παλιό καφενεδάκι, κάτω από δυο πανύψηλες λεύκες, που ανατάρασσε ελαφρά το θρόισμα του αέρα, καθόμασταν με κάτι παλιούς φίλους. Η πόλη, λαχανιασμένη ακόμη απ' τον κάματο της μέρας άρχιζε σιγά-σιγά να ξαποσταίνει. Τα κτίρια αποτίνασσαν τη ζέστη της μέρας, οι γραμμές τους μαλάκωναν καθώς σιγά σιγά βυθίζονταν στο σκοτάδι.
Τι γυρεύαμε τούτη την ώρα εκτός από το ν' αφουγκραστούμε τον κτύπο της καρδιάς της γκρίζας τσιμεντούπολης καθώς η σκόνη, οι θόρυβοι, καταλάγιαζαν —όσο εξέπνεε η αγχωτική τροχιά της. Παραγγείλαμε παγωμένες μπύρες. Δροσίζοντας τα χείλη μας λίγο λίγο αναπτερωνόταν η ελπίδα μας για μια ανακτημένη ποιότητα ζωής, μέσα στους τοίχους [τείχη] όπου περιφέραμε μια μοναξιά που αντλούσε κουράγιο να συνεχίζει να υπάρχει μέσα από εκείνα που την έτρεφαν: Τη βαθύτερη γνώση πως βρισκόμασταν σε μία δίνη, σε μια πορεία Σισυφιακή, μόνοι —κι αυτό αντί να είναι η ήττα μας, έπρεπε να γίνει η δύναμη μας.
Τούτη την κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος κάνει τον απολογισμό της ζωής του, ο Σίσυφος, επιστρέφοντας προς το βράχο του, παρατηρεί αυτή την ασύνδετη σειρά των πράξεων που φτιάχνει το πεπρωμένο του, δημιουργημένο από τον ίδιο, συσπειρωμένο κάτω από το βλέμμα της μνήμης του και σφραγισμένο σε λίγο με το θάνατό του ―"Ο Μύθος του Σισύφου" Albert Camus
 |
| Albert Camus διαβάζοντας "En Avant" (Εμπρός) ▪ |
Έτσι, πεπεισμένος για την απόλυτα ανθρώπινη έλευση κάθε ανθρώπινου πράγματος, σαν τυφλός που λαχταρά το φως του και που γνωρίζει πως η νύχτα είναι ατέλειωτη, πορεύεται συνέχεια. Ο βράχος κυλάει πάντα.
Mozart Requiem
...Απέναντι απ' το παλιό βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, η συζήτηση οδηγήθηκε σε κάποιον μοναχό που είχαμε προ ετών συναντήσει. Ερχόταν απ' το Άγιον Όρος και είχε μαθευτεί η άφιξη του στη πόλη. Η παρουσία του κοντά μας μια παράξενη απάντηση στην πρόκληση της ζωής —ν' απαρνηθείς τα εγκόσμια, να ενδυθείς το ρούχο της απόλυτης παραίτησης και της υποταγής στην απώτατη μοίρα του ανθρώπου που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ένωση με το Θεό, την Απόλυτη δύναμη και αλήθεια του Κόσμου.
"Θυμάστε, τότε που μας είχε δεχτεί.. μαζί με πολλούς άλλους πιστούς στο απομακρυσμένο ξωκλήσι....
Στο πρόσωπο μας διαγραφόταν η δυσπιστία - ερχόμασταν ανέμελοι, με τη δίνη της ύλης να συμπαρασύρει τα βήματα μας, ανέτοιμοι για μια πορεία δύσκολη που διαπερνάται σ' όλο της τη διαδρομή απ' τις απρόσμενες εναλλαγές του χρόνου που δεν αντιμετωπίζονται... απ' την οδυνηρή απώλεια αγαπημένων προσώπων...
Κυρίαρχη μια (συν)αίσθηση πως ποτέ, τίποτε δεν είναι αρκετό. Είχαμε πάει να τον βρούμε καθώς και άλλοι πολλοί, σαν κάτι αξιοπερίεργο, που θα μας συμβούλευε για ένα μέλλον που αγωνιούσαμε να μάθουμε.
Μας άφησε στην άγνοιά μας του είχαμε φανεί πως δεν είχαμε και τόσο την ανάγκη του, τι να μας έλεγε;..."
Για υπομονή, περισυλλογή, αποδοχή, καρτερία; Για κάποια άλλη μορφή που θα έπαιρνε η ύπαρξη μας κάποτε; Είχε καταλάβει, πως εμείς θέλαμε το Τώρα, να μας το περιγράψει χαρμόσυνο —προπομπό σπουδαίων συμβάντων που θα ικανοποιούσαν την ανθρώπινη μας ματαιοδοξία.
👉 Αρχική δημοσίευση —εδώ ▪ Σχετικά (Κοσμοκαλόγερος) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης εδώ ▪ En Avant Εφημερίδα της Γαλλικής Αντίστασης 1941 εδώ
Albert Camus - The myth of Sisyphus
(Ο Μύθος του Σισύφου)
Ενημέρωση σελίδας Όσο για το Κοσμοκαλόγερος είμαστε όλοι Κοσμοκαλόγεροι μεταξύ Γης και Ουρανού μέσα σ' αυτή την καταστροφική Πανδημία που εμφανίζεται κάθε 100 χρόνια είπε κάποιος γιατρός. Μην επαναπαυόμστε - το "γιατί αυτός και όχι εγώ;" λειτουργεί ανεξαιρέτως για όλους... 20/11/'21
Σχόλια