Παμμακάριστος

Παναγία Παμμακάριστος

Τέμπλο & Ιερό Ιεράς Μονής Παμμακαρίστου - Κηφισιά ▪

Παναγία Παμμακάριστος

Έξω είναι ακόμη σκοτεινά ένα αχνό γκρίζο-μπλε φως διάχυτο στο στερέωμα του ουρανού όπου σκοτεινές διαγράφονται οι κορφές των δένδρων. Προφυλαγμένος στη ζέστη του σπιτιού ατενίζεις τον μουντό καιρό μιας μέρας που πρόκειται να έρθει σημαίνοντας την επαύριο μιας ακόμη παραμονής Χριστουγέννων.

Τα φετινά Χριστούγεννα τυλιγμένα στη χαρά των γιορτινών ευχών, των στολισμένων με πολύχρωμα λαμπιόνια δρόμων που οι δήμαρχοι φρόντισαν να τοποθετηθούν εγκαίρως, των καταστημάτων με τα στολίδια και τα ωραία ρούχα στις βιτρίνες. Από την άλλη η αντίφαση του ιού που έρχεται δριμύτερος λένε, να τυλίξει με την αγωνία το χειμωνιάτικο τοπίο. Πως να ζήσεις μέσα στην αντίφαση; παραπαίεις συνέχεια ανάμεσα σε ένα μέλλον που το οραματίζεσαι όμορφο όπως είναι όλα στη φύση, αν της βγάλεις τις ανομίες των ανθρώπων και των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης, συγκεχυμένης πάντα συγκυρίας.

Πως να ξεχάσεις ένα επώδυνο σήμερα που αναδύεται μέσα στις νέες ελπίδες για μια καλύτερη ζωή; Από παντού βρίσκουν τον τρόπο να περνούν οι ζοφερές προοπτικές του παρόντος. Ξένα πρόσωπα, συμφέροντα, σε περιτριγυρίζουν από παντού - θυμίζοντας σου πως δεν είσαι παρά ένας Ανθρωπάκος μπλεγμένος στα γρανάζια μιας αόρατης μηχανής.

Και έρχονται στο νου οι γραμμές του Γεωργίου Σεφέρη από το Ημερολόγιο Ε΄: "Σήμερα στη Παμμακάριστο για ακτινογραφία. Πρώτη φορά από τη μέρα που έπεσα που βγήκα. Η ακτινογραφία δείχνει μια πέτρα στο δεξί νεφρό." (συνέχεια εδώ)

Ανάλυση του αποσπάσματος ↟ ↡

Ανάκληση της Μνήμης: Μες στη χαρά και την ευφορία μιας σειράς ψευδαισθήσεων φερμένων από τον κόσμο της ψευδαπάτης, ξεχνάμε πως τη τύχη μας τη διαφεντεύει άλλος, ψηλά ιστάμενος, απρόσιτος, ακατάληπτος, - και πως αυτή η τύχη είναι προδεδικασμένη: μια μέρα όλοι θα φύγουμε "εκόντες άκοντες"... άλλοτε ξαφνικά, άλλοτε σαν λύτρωση από τα δεσμά της αρρώστιας, με στήριγμα και παρηγοριά την αγκαλιά του Αιώνιου πατέρα - Δημιουργού όλων των έμψυχων και άψυχων όντοτήτων, "ορατών τε και αοράτων". Κάθε μέρα πρέπει να τον σκεπτόμαστε και να τον ευχαριστούμε που είμαστε ζωντανοί να απολαμβάνουμε το Δημιούργημα του. Μπροστά του οι τρεις οντότητες του ανθρώπου ο σκεπτόμενος, ο στην τρυφηλότητα προσκείμενος, - και ο τρίτος, ο βαθύτερος εαυτός ως ο παρατηρητής των δύο που  αντιμάχονται αλλά είναι αλληλένδετοι. [Τέλος Προσέγγισης του αποσπάσματος του Ημερολογίου Γ. Σεφέρη Μέρες 1947]

Τις άγιες μέρες του Χριστού - "γεννηθέντος και αποθανόντος υπέρ ημών", ας μη μη μένουμε στα στολίδια, τα φωτάκια, τα γλυκά, τις διασκεδάσεις αλλά ας έχουμε στραμμένο το νου μας στο Ζωοδότη μας. Είμαστε ζωντανοί ακόμα γιατί κάποιος άλλος (Αυτός) - του οποίου το σχέδιο αγνοούμε, το θέλησε.

Ένας γιατρός κυνικά ομολόγησε, πως δεν είναι δυνατόν μέσα στη πανδημία να μη πεθαίνουν άνθρωποι! Φυσικά, αφού πανδημία είναι αυτή - και το να πεθαίνουν άνθρωποι είναι συνώνυμο της πανδημίας. Ποιος θα έχει σειρά; κανείς δεν ξέρει καθώς οι πληροφορίες είναι ρευστές σε σχέση με την πορεία του ιού. Γι' αυτό ας είμαστε ευλαβικοί και να προσευχόμαστε για τη σωτηρία μας καθώς και όλης της ανθρωπότητας.

▪ Με μια πλούσια πνευματική παρακαταθήκη άρχισε ο πρώτος πυρήνας των Μοναχών της Παμμακαρίστου Θεοτόκου που ιδρύθηκε από τον αείμνηστο Επίσκοπο Θεοδωρουπόλεως Γεώργιο Χαλαβαζή, - με το πνευματικό και κοινωνικό τους έργο, στην Κωνσταντινούπολη το 1920 και στη συνέχεια στην Αθήνα το 1922, όπου και μεταφέρθηκε η Μονή εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής όπου και εγκαταστάθηκε πλέον μονίμως. Οι Αδελφές της Μονής (soeurs) - ας αναφέρουμε μερικές εις μνήμην τους: τις αδελφές Καικυλία, Μαρίνα Κουμάντου, ασχολούνται ως σήμερα με ενοριακές δραστηριότητες και την εκπαίδευση των παιδιών στην Κατασκήνωση της Νέας Μάκρης. (βλέπε Ελληνική Καθολική Εξαρχία εδώ)

😌 Σχετικό Άρθρο "Αυτός ο Ένας" εδώ