Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Μια Διήγηση από τα νεανικά χρόνια

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης 1924-1994

Σουρωτή - Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννη Προσκύνημα

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

"Ήμουν με το φίλο μου στη γέφυρα επάνω. Δίπλα μας το δάσος... Μαγεμένοι από την ομορφιά της φύσης γρήγορα όμως τα λόγια του φίλου μου μ' έφεραν στην ωμή πραγματικότητα:
—"Προερχόμαστε απ' τους πιθήκους..."
—"Ποιους;" τον ρωτάω "τις μαϊμούδες;"
—"Έτσι ακριβώς" μου λέει, "τις μαϊμούδες, τους χιμπατζήδες. Αυτή είναι η θεωρία του Δαρβίνου. Δεν την έχεις ακουστά Αρσένη;" ▪

Συνταράχθηκα μ' αυτά τα λόγια του φίλου μου. Βρισκόμουν σαν αιωρούμενος στη γέφυρα με τα πόδια μου να μην ακουμπάνε στη γη τα χέρια μου να μη μπορούν ν' αγγίξουν το γαλάζιο στερέωμα. Ο φόβος ε κυρίεψε, άρχισα να κατεβαίνω απ' την κορφή της γέφυρας τρέχοντας προς το δάσος. Που να 'βρω καταφύγιο από τη μεγάλη μου λύπη στο άκουσμα εκείνων των φοβερών λόγων. Ξάφνου μου παρουσιάστηκε το ξωκλήσι. Διάβηκα το κατώφλι, σκοτάδι, προχωρώντας είδα μια ρωγμή στον τοίχο ψηλά απ' όπου έμπαιναν αχτίδες του ήλιου φωτίζοντας τη μορφή του Χριστού στο τέμπλο. Δίπλα ένα καντηλάκι σιγόκαιε. Γονάτισα με τα μάτια μου πλημμυρισμένα δάκρυα. Η προσευχή μου ήταν να μου παρουσιαστεί ένα σημάδι θεϊκό. 

Μετά από ώρα πολλή πεσμένος έτσι στα γόνατα και προσυχόμενος χωρίς αποτέλεσμα για το σημάδι, γύρισα να φύγω για το σπίτι μου περνώντας πάλι μέσα από το δάσος. Ξάφνου ένα φως γλυκό, άσπρο ξεχύθηκα μπροστά στα μάτια μου. Από 'κει πρόβαλε η μορφή του Χριστού κρατώντας το Ευαγγέλιο. Ήταν μια μορφή ακριβώς όπως την ήξερα του Χριστού. Με γαλήνιο ήρεμο πρόσωπο με τη λάμψη του φωτοστέφανου στο κεφάλι του με τα μακριά μαλλιά. Την ίδια στιγμή τα δάκρυα στέγνωσαν από τα μάτια μου που έλαμψαν με το φως της Ελπίδας.Κίνησα πίσω μόλις η μορφή του Χριστού λουσμένη το άγιο Φως άρχισε σιγά σιγά να σβήνει. Ήμουν μόλις 10 ετών και το όραμα αυτό μου θεμελίωσε την πίστη για μια ζωή με τον Χριστό συνυφασμένη".

Αυτό το κείμενο είναι ελεύθερη απόδοση (από μνήμης) από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου με τις εξιστορήσεις από τα παιδικά και πρώτα νεανικά του χρόνια στην Ήπειρο, όπως ακούστηκε στο πρόγραμμα της Πειραϊκής εκκλησίας. Ήταν ένα γλαφυρό κείμενο ωραία διαβασμένο από την εκφωνήτρια συνεργάτιδα του σταθμού. Ήταν και η αφορμή να μάθω περισσότερα για το γέροντα μοναχό Άγιο Παΐσιο τον αποκαλούμενο Αγιορείτη.

Προσκυνηματική Εικόνα Αγίου στο Μοναστήρι

Εδώ τελείωσε η ζωή
εδώ και η πνοή μου
εδώ το σώμα θα θαφτή
θα χαίρη κι η ψυχή μου
Ο Άγιος μου κατοικεί
αυτό είναι τιμή μου
Πιστεύω αυτός θα λυπηθεί
την άθλια ψυχή μου
Θα εύχεται στον Λυτρωτή
να'χω την Παναγιά μαζί μου

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης

Επίγραμμα στον Τάφο το Αγίου Παϊσίου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης

👉 Ερμηνεία στίχων ταφικού επιγράμματος

Από αυτούς τους στίχους που προφανώς συνέγαψε ο Άγιος, βγαίνει το νόημα πως όλοι οι άνθρωποι έχουν έναν Άγιο μαζί τους ως ενδιάμεσο με τον Λυτρωτή (Χριστός) και η Παναγιά (Παναγούλα κατά τις διηγήσεις του Α. Παϊσίου), στέκεται κι αυτή δίπλα στον κάθε άνθρωπο που φεύγει...

▪ Η θεωρία του Δαρβίνου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη και μάχεται την πίστη προς το Χριστό καθώς η Χριστιανική θρησκεία πρεσβεύει πως είμαστε φτιαγμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Υποστηρίζει την προέλευση του ανθρώπου από τον πίθηκο - κάτι που αντιβαίνει με το ομοούσιον μας με τη θεότητα. Το όνομα του Αγίου ήταν Αρσένης πριν ασπασθεί τον μοναχικό βίο.

Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 12 Ιουλίου κατ' εξοχήν στον τόπο ταφής του στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, στη Σουρωτή. [Παραμονή, 11 Ιουλίου, Εορτή 12 Ιουλίου]

Περισσότερα για τον Άγιο Παΐσιο εδώ 👉

Διδαχές από τον Άθωνα