Ο Καζαντζάκης στη Σίφνο

Ο Καζαντζάκης στη Σίφνο

Το κελί του Ν. Καζαντζάκη στο Μοναστήρι της Παναγίας του Βουνού 1915

Kazantzakis at Sifnos

Ο Νίκος Καζαντζάκης αναζητώντας τη περισυλλογή και τη σιωπή για να βρίσκεται μόνος με τους στοχασμούς του που περιστρέφονταν από νωρίς στην αναζήτηση του Υπερβατικού (πέρα από τα γήινα και τα εγκόσμια) τι πιο πρόσφορο θα του ήταν από το να μείνει σε κάποιο μοναστήρι.

Διάλεξε τη Σίφνο το μοναδικής ομορφιάς νησί των Κυκλάδων και ως τόπο διαμονής του μερικών ημερών του Ιούλη του 1915, το μοναστήρι της Παναγιάς των βουνών. Όπως γράφει στο φίλο του κ. Ζερβό, στις 13.7.1915

Ζω επιτέλους τη ζωή μου ένα κελί κάτασπρο, ένα λαγήνι νερό, λίγο γάλα και αυγά, κι ένα παραθυράκι απ' όπου βλέπω τη θάλασσα και τις ελιές στο πλάι του βουνού.

και συνεχίζει

Κ' έπειτα απόξω, μια μεγάλη αυλή πλακοστρωμένη και στην άκρα το λευκό μνήμα της Μοναχής Θεοφίλης που απάνω του τώρα ακουμπώ και Σας γράφω. Είμαι αληθινά βαθύτατα ευτυχής. Μου φαίνεται πως τίποτα πια δεν μπορώ να επιθυμήσω. Η ψυχή μου λευτερώθηε κι άρχισα να γράφω και βρίσκομαι διαρκώς κάτω από τα φτερά αν όχι της Νίκης μα του Λυτρωμού. 

Πόσο μάταια περιέπλεξαν οι άνθρωποι τη ζωή τους με πλήθος ανόητες ανάγκες! Αποδώ ο παραλογισμός της κοινωνικής ζωής μου κάνει κατάπληξη. Προς τι όλα αυτά; Η ζωή είναι υψηλότερη και απλούστερη. Τήνε νοιώθω εδώ, στην αυλή, το βράδυ σα βασιλέψει ο ήλιος και υψωθεί το φεγγάρι και φυσήξει το βραδινό αεράκι. Η τη νύχτα, σαν ξυπνώ και για να πιστέψω σ' ευτυχία μου, ανοίγω το κελί και βλέπω τον κάτασπρο τρούλο της εκκλησίας κι ακούω το μακρινό γαύγισμα του σκύλου στο φεγγάρι. Αναπνέω το Θεό, σαν τον αέρα το βουνήσιο και όλο μου το σώμα φεγγοβολά από την παρουσία του. "Φυγή μόνου προς μόνον"! τα τελευταία λόγια του Πλωτίνου πως θάθελα να γίνουν η αρχή μιας νέας, ανώτερης ζωής!

Επιστολή Καζαντζάκη από Μοναστήρι του Βουνού Σίφνος

amis-kazantzakis.gr 💦