Αξέχαστο δίδυμο

20 χρόνια πορεία, προς την αλήθεια

Benoît Poelvoorde, Jules Lefebvre

Λίγες ταινίες μπορούν σήμερα επάξια να φέρουν το χάρισμα της παρακολούθησης ως το τέλος με μεγάλο ενδιαφέρον. Μία από αυτές είναι και η ταινία του Jean-Pierre Améris "Profession du Père". Επάγγελμα του πατέρα.

Τι ακριβώς είναι το επάγγελμα αυτό; Πολλά και διάφορα ετερόκλητα επαγγέλματα: από τενόρος μέχρι σύμβουλος πρωθυπουργού. Τα διηγείται και ο μικρός του γιος τον πιστεύει έκθαμβος από θαυμασμό. Μέχρι να του αναθέσει ειδικές αποστολές όπως να γράψει συνθήματα στους τοίχους της πόλης που μένουν υπέρ του ΟΑΣ του Αλγερινού Απελευθερωτικού Μετώπου, την ανάθεση της αποστολής δολοφονίας του Charles de Gaulle,

Πρόκειται για τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Τυνήσιου την καταγωγή Sorj Chalandon. Ένα μυθιστόρημα με πολλές σημασίες: για την παιδική ηλικία, την επιρροή του πατέρα, το ψέμμα, την αλήθεια και ως που αυτά μπορούν να οδηγήσουν.

Η πεντάδα της επιτυχίας της ταινίας

Benoît Poelvoorde, Jules Lefebvre, Audrey Dana, Jean-Pierre Améris, Sorj Chalandon

Επάγγελμα του πατέρα

Στο δρόμο της Λυών - Μπενουά Πελβούρντ, Ζυλ Λεφέμπρ

Στο Σχολείο

Με τη μητέρα Ζυλ Λεφέμπρ, Ωντρέ Ντανά

Η ταινία: Το επάγγελμα του πατέρα μου Profession du Père

Το Επάγγελμα του πατέρα, βασίζεται στο μυθιστόρημα του Σορζ Σαλαντόν /Sorj Chalandon. Εξηγεί ο σηνοθέτης Ζαν-Πιερ Αμερίς /Jean-Pierre Améris: "Μ' αρέσει σ' αυτόν (στον συγγραφέα) το θέμα της μυστικότητας. Οι χαρακτήρες που βγαινουν καθώς σου λένε ιστορίες που τις πιστεύεις ακράδαντα, και ο πόνος που αισθάνεσαι όταν καταλαβαινεις πως εξαπατήθηκες, πως όλα ήταν ψέμμα. Όταν διάβασα το έργο κατάλαβα πως αυτό ήταν ένα κλειδί που οδηγούσε στην παιδική ηλικία του συγγραφέα. 

Καταλαβαίνουμε πως το κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου είναι ο πατέρας. Ένας μέγας μυθομανής, πρώτος στο να διηγείται ιστορίες. Όσο για τον μικό Εμίλ, τον ανακάλυψα σε ένα θρίλερ "Μονομαχίες στις πλαγιές του Βεέρλ Μπατέν". Ο Μπενουά λέει πως ήταν ο καλύτεος συμπρωταγωνιστής του, ήρθαν πολύ κοντά. 

Θυμάμαι τα μαθήματα του Τρυφό για τον τρόπο να σκηνοθετείς νέους ηθοποιούς. Πρέπει να αναδεικνύεις όσο πιο ειλικρινά μπορείς τα αισθήματα τους, χωρίς να χάνεται η αίσθηση του παιδικού παιχνιδιού. (βλέπε τα "400 χτυπήματα") Το κατόρθωσαν και οι δύο".

Ένα αξέχαστο δίδυμο πατέρας γιος: Benoît Poelvoorde, Jules Lefebvre

Ο Ζαν-Πιερ Αμερίς γνωρίζει καλά τον Μπενουά Πελβούρντ από τις προηγούμενες ταινίες του: "Ανώνυμες Συγκινήσεις" /Emotions Anonymes, και "Μια οικογένεια για ενοικίαση" /Une famille a louer. "Από την ώρα γραφής του σεναρίου τον σκέφτηκα". Ως πρώτο γνώρισμα για την επιλογή του ήταν η ομοιότητα του που παρέπεμπε στους Αλμπέρτο Σόρντι και Βιτόριο Γκάσμαν. Δύο μεγάλους τρελούς που δεν φοβόντουσαν την υπερβολή, για να αποκαλύψουν τις ανθρώπινες διαδρομές.

Τα πράγματα που μας συμβαίνουν έχουν το υπόβαθρο τους πάντα. Στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Σορίζ Σαρεντόν, καθώς και στην ταινία, όλα εξελίσσονται στο κλειστό περιβάλλον του οικογενειακού σπιτιού. Έξω από αυτό, το σχολείο, οι ψηλοί δρόμοι της Λυών κλπ. κι αυτοί φαίνονται κλειστοί στον εξωτερικό κόσμο. Ο σκηνοθέτης τονίζει: "επεσήμανα τη σχέση του θέματος με τον εγκλεισμό. Αυτό το ζήτημα της κλειστοφοβίας, με συντάραξε. Ποιο είναι το καταφύγιο μου; Σίγουρα το σπίτι του είναι το μέρος όπου κανείς αισθάνεται ασφαλής. Όμως μεταβάλεται σ' έναν μέρος αγωνίας - κι αυτό μεταφέρεται από το διαμέρισμα στη παλιά Λυών με τη θεατρική άποψη με τους ανωφερείς δρόμους, που διατηρει αυτή η πόλη".

Profession du père

Μ' αυτό το έργο ο Αμερίς δεν θέλησε να αναπαραστήσει πιστά τη Λυών της 10ετίας του '60. Οι δρόμοι είναι κλειστοί και δεν φαίνεται κανείς να περνά. "Αυτό το έρημο κάδρο υποδήλωνε για μένα ένα είδος νοητικού κόσμου, που είναι αυτό της παιδικής ηλικίας".

Για το κεντρικό χώρο του έργου το διαμέρισμα της οικογένειας Σουλάν, οι αναφορές στον "Ένοικο" του Πολάνσκι. Ο σκηνοθέτης εξηγεί: "θυμάμαι το δωμάτιο των γονιών μου στην άκρη ενός διαδρόμου και το δέος μου να πλησιάσω, ένας χώρος που φαντασιωνόμουν ως φοβερός, συνάμα ιερός... από μικρός μου άρεσαν οι ταινίες τρόμου. Ο φόβος, το δέος, είναι η βάση των πάντων. Για μένα το σινεμά συνδέεται μ' αυτού του είδους το δέος: Οι σκοτεινές αίθουσες μου θύμιζαν το αίσθημα φόβου που είχα μέσα στην οικογένεια μου ως προς να την κατανοήσω. Αυτή η αίσθηση λειτουργούσε σαν μια κάθαρση.

📽 Σχετικά βλέπε ταινία εδώ

Πληροφορίες, υλικό allocine.fr

"Profession mon père" Souvenirs de tournage 2020

Sorj Chalandon - Συνέντευξη Συγγραφεύς του Βιβλίου 50΄