Η αλληγορία του Παλαμά

Αλληγορία έναντι του Κωστή Παλαμά

Allegory to Kostis Palamas

Ο Κωστής Παλαμάς στο γραφείο του

Κωστής Παλαμάς γ. Πάτρα 1859 - θ. Αθήνα 1943

Από τον ουρανό ερχόμαστε, στη γη ξανά γυρνάμε

Η Αλληγορία του Παλαμά

Κλειστά τα μάτια πια ο νους στα σύννεφα του ονείρου
Ύπνος ατάραχος μες τη σιωπή των λογισμών
πουλιά γεμάτος ουρανός ήχοι τιτιβισμάτων
μιας άνοιξης αιώνιας, θέρους παντοτεινού.

Βροχή πέφτει στο τζάμι, δεν ακούς τις ασημένιες στάλες
λουλούδια είναι γύρω σου, μέλισες που βουίζουν
από το νέκταρ των λογισμών σου να τραφούν
μέλι γεμάτο μυρωδιές δώρο ζωής που έγινε
τρατάρισμα του χάρου.

Πουλιά και τιτιβίσματα μονάχα στο μυαλό σου
μέρες ανέμελες οπού πέρασαν κι έσβησαν μες τη στάχτη
καθάριος ουρανός, γαλάζιος, πέπλο
πάνω από τα χθεσινά που σβήσανε για πάντα.

Μέλι χαρά ζωής και που να κυνηγήσεις
στέρεψε το βρυσάκι που δρόσιζε τα χείλη
τώρα σιγή και θλίψη
Λουλούδια μόνο γύρω σου, γεμίσαν το κορμί σου
έρημος στέκεις ανήμπορος πια να σηκωθείς
ν' αδράξεις ευθύς ένα
Σφαλίσανε τα μάτια σου το ίδιο κι η καρδιά σου.

Μάνα σε κείνη πρόστρεξε γλυκά να σε φιλήσει
μαζί με τον πατέρα με μάτια σφαλιστά οπού 'ναι ξαπλωμένοι
Γέλιο στο χείλι τους ανθεί ευθύς μόλις σε δούνε
η αγκάλη σου γλυκά μόλις θε να τους σφίξει.

🥀 Εμπνευσμένο από τη νεκρική φωτο του Παλαμά στην Ιστοσελίδα του "Ιδρύματος Κωστή Παλαμά"